De tentoonstelling was goed opgezet met een duidelijke audiotoer maar het museum als zodanig viel me tegen. Twee ruime zalen en voor de rest drie gangen met allemaal kleine hokjes -denkelijk de oorspronkelijke kamertjes- waar je te dicht op elkaar stond om echt te kunnen genieten. Gelukkig blijven er altijd een paar kunstwerken achter op je netvlies.
Later nog een truitje gescoord bij de Bonneterie waar ik thuis prompt een gaatje inknipte omdat ik zonodig de labels eruit wil knippen. Doe dat dan ook niet! Met de daglichtlamp erbij -wat een uitvinding- zogoed mogelijk hersteld.
Bij thuiskomst lagen ook de quilthandschoentjes die ik via Leah Day's http://www.freemotionquilting.blogspot.com/ besteld had, in de brievenbus. Wanneer je veel met de naaimachine werkt is dit een uitkomst. Je hebt echt grip op je werk en je vingers en schouders varen er wel bij.